Miejska Biblioteka Publiczna w Krynicy została powołana uchwałą Rady Miejskiej i uroczyście otwarta 15 lipca 1947 r. Powstała z inicjatywy ówczesnego burmistrza Krynicy dr Juliana Zawadowskiego i sekretarza Zarządu Miejskiego Jacka Witka. Podstawą prawną do jej założenia był Dekret o Bibliotekach z kwietnia 1946 r. Książnicę umieszczono u stóp Góry Parkowej, przy ul. Nowotarskiego, w przedwojennym budynku Ligii Popierania Turystyki. Funkcję kierownika powierzono Helenie Kaczmarek - Zawadowskiej.
Tradycje czytelnicze w Krynicy sięgały początków powstania uzdrowiska. Już w XIX wieku działały płatne i bezpłatne czytelnie, wypożyczalnie książek, będące własnością zakładów leczniczych, towarzystw czy klubów. Własną bibliotekę posiadała również zarządzająca uzdrowiskiem Komisja Zdrojowa.
Początki organizowania Biblioteki były trudne: brakowało funduszy na zakup książek, nie było mebli i wyposażenia. Rada Miejska zwróciła się z apelem do mieszkańców Krynicy o zbiórkę książek. Zebrano 300 woluminów, które stały się zalążkiem księgozbioru. Kolejne zakupiono ze środków Miejskiej Rady i Krakowskiego Kuratorium oraz z Biblioteki Powiatowej. Już po roku funkcjonowania, księgozbiór zwiększył się do 3 tys. woluminów, zarejestrowano 1500 czytelników, zanotowano 21 tys. wypożyczeń. Personel oprócz pracy z czytelnikami, prowadził do 1949 r. działalność turystyczną – pomagał w organizacji wycieczek autokarowych do Zakopanego, Wieliczki, Szczawnicy i okolic.
W połowie 1948 r. Bibliotece groziła utrata lokalu. Ministerstwo Komunikacji przekazało budynek Kolejce Linowej, która planowała otworzyć w nim wypożyczalnię nart, sanek i bufet. Interwencja Zarządu Miejskiego i Juliana Zawadowskiego wstrzymała decyzję.
Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Prywatności. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
Warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies możesz określić w Twojej przeglądarce.
