W środę, 27 stycznia, w czytelni biblioteki na deptaku odbyło się pierwsze w 2016 r. spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych. Jego tematem była powieść „Jasne dni”, w której niemiecka pisarka  Zsusa Bank opowiedziała historię dorastania i życia trójki dzieci – Aji, Seri i Karla, których połączyło wspólne dzieciństwo spędzone w małej miejscowości Kirchblut. Pomimo tajemnic i trudności, z którymi borykały się ich rodziny, wspólnie spędzone dzieciństwo było  dla nich tytułowymi „jasnymi dniami”, czasem radości i beztroski. Każde z nich wyczekiwało szczególnie lata, kiedy do Kirchblutu przyjeżdżał ojciec Aji – Zigi, zawodowy cyrkowiec, zabawiający wszystkich swoimi sztuczkami ekwilibrystycznymi. Dziecięce przeżycia bohaterów, mimo że radosne, nie były jednak wolne od problemów, które miały wpływ na ich dorosłe życie i wspólne relacje.  Książka została bardzo dobrze przyjęta przez czytelników. Dzięki swojej wielowątkowej, bogatej narracji była doskonałym materiałem do dyskusji.

Majowe spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych było wyjątkowe ze względu na przypadającą w tym miesiącu piątą rocznicę istnienia Klubu. W związku z tym, obok tradycyjnej rozmowy o lekturze, którą tym razem była powieść „Diamentowy plac” Mercé Rodoredy, znalazło się także miejsce na podsumowanie pięcioletniej działalności Klubu oraz uczczenie jubileuszu kawałkiem tortu.

W sobotę, 20 lutego, w czytelni biblioteki na deptaku odbyło się drugie w tym roku spotkanie młodzieżowego Dyskusyjnego Klubu Książki. Uczestnicy spotkania rozmawiali o powieści Salli Simukki „Czarne jak heban”. Było to już drugie spotkanie członków naszego klubu z twórczością fińskiej pisarki – w ubiegłym roku jedno ze spotkań poświęcone było książce „Czerwone jak krew”, stanowiącej pierwszą część trylogii kryminalnej o przygodach Lumikki Anderson. W części trzeciej pt. „Czarne jak heban” główna bohaterka musi stawić czoła fanatycznemu, tajemniczemu wielbicielowi, który zagraża jej życiu. W książce – podobnie jak w dwóch wcześniejszych częściach – przewija się również motyw baśniowy. Lumikka przygotowuje się do zagrania głównej roli w szkolnym przedstawieniu, prezentującym uwspółcześnioną wersję klasycznej baśni „Królewna Śnieżka”.

Zdania na temat lektury były podzielone. Części zebranych podobał się mroczny, tajemniczy klimat książki, potęgowany przez baśniowe elementy oraz zaskakująca, pełna zwrotów akcji fabuła. Wielu klubowiczów podkreślało jednak, że nakreślone w powieści realia życia młodzieży fińskiej oraz sylwetki głównych bohaterów były przerysowane i niezbyt przekonujące, podobnie jak główny, kryminalny wątek książki.

Wszystkie osoby pragnące dołączyć do młodzieżowego Dyskusyjnego Klubu Książki zapraszamy na kolejne spotkanie, które odbędzie się w sobotę, 19 marca 2016 r., o godz. 11:00 w czytelni biblioteki na deptaku.

                          23 maja odbyło się kolejne spotkanie DKK dla przedszkolaków. Dzieci wysłuchały bajki pt. „Pan Paluszek” Kingi Grabowskiej – Bednarz.  Atrakcją spotkania były odwiedziny Pani Agaty Broniszewskiej (malarki i plastyczki z Centrum Kultury ), która przybliżyła dzieciom postać Nikifora Krynickiego. Talent Nikifora przejawiał się głównie w twórczości na kawałkach tektury, okładkach zeszytów, skrawkach papieru, na których uwieczniał autoportrety, widoki krynickich willi  oraz cerkwie. Na koniec dzieci wykonały obrazy przedstawiające malarstwo krynickiego artysty.

.

Na naszych majowych zajęciach DKK dla przedszkolaków w Bereście dzieci wysłuchały bajkę pt.: „O Melanii, Melchiorze i panu Przypadku”. Bajka ta poruszała temat nieśmiałości. Nasi główni bohaterowie, Melania i Melchior, mieszkali od zawsze w tej samej kamienicy, jednak nigdy ze sobą nie rozmawiali, gdyż oboje byli bardzo nieśmiali. Dopiero awaria prądu wywołana niechcący przez ich sąsiada pana Przypadka sprawiła, że znaleźli się w sytuacji, w której musieli się porozumieć. Po  wszystkim okazało się, że mieli ze sobą wiele wspólnego, przełamali swój wstyd i zostali najlepszymi przyjaciółmi. Dzieciom bajka bardzo się podobała. Dowiedziały się w jaki sposób może przejawiać się nieśmiałość: Melania starała się ją ukryć nie patrząc nikomu w oczy, przez co wydawała się zarozumiała, a Melchior, przy każdej okazji się rumienił. Przedszkolaki starały się także podać przykłady z własnego życia, próbowaliśmy też znaleźć sposób na to by pomóc takiej osobie się otworzyć. Na zakończenie zajęć, każde dziecko mogło pokolorować naszych nieśmiałych bohaterów.